Հեղափոխության վախճանը

1996-ից սկսած՝ Հայաստանի բոլոր ընդդիմադիր շարժումները փորձել են ունենալ իրենց երկրապահական ռեսուրսը, ընդդիմադիր առաջնորդները հրապարակավ սիրում են նշել, որ իրենց կողքին են ազատամարտիկները, նույնիսկ հնչեցնում են անուններ:

2003, 2008-ին դա բացահայտ բնույթ կրեց. Լևոն Տեր-Պետրոսյանը նույնիսկ հրապարակավ չէր թաքցնում, որ իշխանության հետ կռվի մեջ է մտել՝ ԵԿՄ-ի նկատմամբ վերահսկողություն հաստատելու հարցում:
Իհարկե, նման դրսևորումներն ազատամարտիկներին որևէ օգուտ չեն տվել, ավելի շուտ՝ կոնկրետ գործիչը փորձել է ցույց տալ իր ազդեցիկությունը, հասարակությանը հավատ ներշնչել, իշխանությանն ակնարկել, որ ուժին պատրաստ է պատասխանելու համարժեք գործողությամբ և այլն:
Եռյակի շարժման արշալույսին նույնպես՝ ազատամարտիկների թեման մոդայիկ էր: Նրանց ընդունում էր Գագիկ Ծառուկյանը, իր ժամանցային գոտին տրամադրեց Ռուբեն Գևորգյանին՝ համագումար անցկացնելու նպատակով, հանրահավաքներում հայտարարվում էր, որ իրենց հետ են ազատամարտիկները:
Այսինքն, հասունացվում էր սովորական դարձած «հայկական հեղափոխություն», որի տապալումը պետք է զգային առաջին հերթին հենց դրան մասնակցող ազատամարտիկները: Նրանցից շատերը դիվանագիտություն չեն սիրում և, ի տարբերություն Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կամ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, իրենց դժգոհությունը չեն քողարկում երկիմաստ քաղաքագիտական ձևակերպումներով:
«Եթե գալու են՝ վերջնականապես տուն չգնալու նպատակով՝ կնստեն, կկանգնեն, չգիտեմ ինչ կանեն, այսինքն՝ շարունակություն կունենա, մենք անելիք ունենք, իսկ եթե պիտի գան, հետո նախկինի պես հետ գնան, արդեն դա ավարտվել է: Արդեն այդտեղ անելիք չկա»,- իրեն բնորոշ շիտակությամբ ասում է «Ապարան» ջոկատի հրամանատար Ռազմիկ Պետրոսյանը:
Այս հայտարարությունն ինդիկատորային է, որովհետև ազատամարտիկներն ամենից շուտ են ոգևորվում հեղափոխության գաղափարով ու ամենից շուտ են զգում դրա վախճանը:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Փաշինյանի ներխուժումը Եկեղեցի
• Իշխանության սադրանքը և Վեհափառի խոհեմությունը
• ԱՄՆ 2025 թ. Ազգային անվտանգության ռազմավարությունը և Հայաստանի տեղը նոր աշխարհակարգում
• Ինչի՞ մասին է Ալիևի հայտարարությունը
• Հայաստանում սկսվում է նոր ռեպրեսիվ փուլ՝ ԵՄ «քավորությամբ»
• Ինչպես Փաշինյանը բերեց պատերազմը
• Բեկումնային եպիսկոպոսաց ժողովը
• Ինչ «քարոզչական դրոշ» է նախընտրական փուլում թափահարելու Նիկոլ Փաշինյանը
• Վեհափառի շուրջ օղակը սեղմվում է․ գնդակը Գարեգին Բ-ի դաշտում է
• ՈՒկրաինան այլընտրանք չունի. մի քանի ամսից կապիտուլյացիան անխուսափելի կդառնա
• Փաշինյանի հայտարարության տողատակը
• Եկեղեցու շուրջ օղակը սեղմվում է․ Փաշինյանը նոր «տարածքներ» է նվաճում
• Ապոկալիպտիկը ոչ թե ընդդիմությունն է, այլ՝ իշխանության կառուցած իրականությունը
• Եթե «խաղաղություն» է հաստատված, ապա ինչու է Բաքուն դատում Արցախի ղեկավարությանը
• Դիմակավորված ձերբակալությունները՝ ընդդիմադիր մեդիայի դեմ կիրառվող պետական ճնշման հերթական դրսևորում
• Երբ լռությունը դառնում է մեղսակցություն․ Հայաստանի չասված պատասխանը Բայրամովին
• ՀԷՑ-ի շուրջ քաղաքական արկածախնդրությունը. վերջին արար
• «Խաղաղություն»՝ Ադրբեջանի պայմաններով. Փաշինյանն ընդունել է Բաքվի նոր պահանջը
• Փաշինյանը Վեհափառի հարցը պատրաստվում է «լուծել» ճնշման միջոցով
• Ալիևի օրակարգը՝ Երևանի կատարմամբ

Մեկնաբանություններ